عکس بالا جوانه هایی ماش (سمت راست) و گیاهچه های ترب یا دایکون (سمت چپ و پایین) رو نشون می ده. که میشه گفت جزو سبزیجات ارزون اینجا هستند. روش تهیه شون هم خیلی ساده و کم هزینه ست به این صورت که ته ظرفهای یک بار مصرفی که نمونه ش رو در شکل می بینید اسفنجی مرطوب که روی اون بذر ها رو قرار میدند می گذارند (بسته به اینکه بخواند محصولشون سبز یا سفید باشه در اتاق های تاریک و یا روشن با رطوبت بالا و دمای معمولی) بعد ازچند روز جوانه ها و یا گیاهچه ها آماده فروش می شند. جوانه های ماش و لوبیا رو معمولا" پس از تهیه بسته بندی می کنند.

به ژاپنی "هاکوسای"

ظاهرش شبیه کاهو ست. بیشتر برای تهیه نوعی ترشی کره ای به نام "کیم چی" که بسیار تنده مصرف می شه. به خاطر بافت فیبری و غیر تردی که داره به صورت تازه قابل استفاده نیست و بیشتر به صورت پخته و یا ترشی استفاده می شه.

نقشه های شهرها، توی ژاپن، معمولا" هر دو سال برای وارد کردن جدیدترین ساخت و سازها و تغییرات به صورت مجموعه کتابهای نقشه تجدید چاپ می شند. این نقشه ها معمولا"با مقیاس 3000/1 در نقاط شهری و با مقیاس 8000/1 درخارج از شهر تهیه شدند و کاملا" دقیقند و به راحتی می تونید هر خونه ای رو توی نقشه پیدا کنید.
علاوه بر این سیستم شماره گذاری جاده ها هم از نکات بسیار جالب اینجاست. خصوصا" برای ما خارجی ها که به خاطر سپردن اسامی ژاپنی کمی طول می کشه، شماره گذاری جاده ها بسیاری از مشکلات رو در مسافرتها حل می کنه. در کل ژاپن سه نوع جاده اصلی وجود داره: اتوبان (با تابلوهای سبز رنگ: برعکس رنگ جاده های معمولی و اتوبان در ایران)، جاده های منطقه ای و جاده های استانی. جاده های منطقه ای که معمولا" از چند استان عبور می کنند و با شماره داخل مثلث در تابلوهایی با زمینه آبی مشخص می شند و جاده های استانی با شماره داخل شش ضلعی در تابلوهایی با همون زمینه آبی ظاهر می شند و معمولا" خیلی طولانی نیستند.
توی همه پارکینگهای اتوبانها نقشه راهها و اتوبانها و مخصوصا" اتوبان مربوطه به صورت رایگان وجود داره و حتی بعضی مواقع هم نقشه انگلیسی دارند که باید سئوال کنید.

به ژاپنی "نیرا"

این سبزی برگی شبیه تره خودمونه با این تفاوت که برگهای اون حالت تخت داره و کمی بو و مزه سیر هم داره. ژاپنیها از این سبزی بیشتر توی نودل و سوپها استفاده می کنند.

به انگلیسی "جینجر" و به ژاپنی "شویوگا" یا "یوگا"

توی عطاریهای ایران زنجبیل خشک شده رو دیده بودم. اما اینجا زنجبیل تازه رو زیاد مصرف می کنند. گاهی اوقات زنجبیل تازه که هنوز برگهای اون رو جدا نکرده اند هم دیده می شه. زنجبیل به عنوان چاشنی غذا استفاده می شه. از لحاظ علم طب گیاهی هم طبع گرم دارد.

به ژاپنی "کانجو" و یا "ساتسوما-ایمو"

نوعی سبزی غده ای است که هم به صورت آب پز، بخار پز، کباب شده و کوره ای مصرف می شود. کوره های گازی که سیب زمینیها رو روی شنهای گرم قرار می دهند توی اکثر فروشگاهها و سبزی فروشی ها دیده می شه که گاهی اوقات با این کوره ها سبزیجات ریشه ای دیگه رو هم می پزند.

نیلوفر آبی که به اون در انگلیسی "لوتوس" و در ژاپنی" رنکن" یا "هاسو" گفته می شه و نمونه زینتی اون گلهای بسیار زیبایی داره. قسمت خوراکی این گیاه ساقه های زیر زمینی یا در واقع زیر آبی است که برش عرضی اون مقطع زیبایی داره. این گیاه رو داخل حوضچه های آبی پرورش می دند. ریشه های این گیاه به صورت تازه و نیم پخته (بسته بندی شده) توی اکثر فروشگاهها دیده می شند. برای سالاد و ترکیب بعضی غذاها کاربرد داره.

روش مصرف بسیاری از مواد غذایی توی ژاپن با کشورهای دیگه و خصوصا" ایران متفاوته. ژاپنیها خیلی زیاد در برنامه غذایی شون از سبزیجات استفاده می کنند که معمولا"به صورت نیمه پخته و یا کمی بخار دیده مصرف می شه. خیلی از سبزیهایی که اینجا وجود داره رو قبلا" توی ایران ندیده بودم و در مقابل بسیاری از سبزیهایی ایرانی هم اینجا دیده نمی شه. چیز جالب دیگه در مورد مصرف سبزی، آب سبزیجات ژاپنی هست که از کرفس، گوجه فرنگی، هویج و گاهی سبزیجات دیگه تهیه می شه و به شکل یسته بندی آبمیوه ها توی فروشگاهها دیده می شه.
سبزیهای جدیدی که اینجا دیدم :
ریشه گیاه بابا آدم، ریشه کرفس، ریشه جعفری، ریشه نیلوفر آبی(لوتوس )، واسابی(چاشنی ساشمی یا گوشت ماهی خام)، چایو، جوانه بامبو، تره فرنگی، سیب زمینی شیرین، یام ژاپنی، ریشه زنجبیل تازه، کدوهای آسیایی، انواع جوانه ها (ماش،سویا، لوبیا)، برگ تربچه، سویای تازه، باجیرو(ریحان ژاپنی) و از همه مهمتر ترب های سفید رنگ و کشیده ای که در ژاپنی" دایکون" گفته میشه و ژاپنی ها هم اعتقاد دارند که خوردنش باعث طول عمر میشه و روزانه در وعده های غذاییشون خیلی مصرف میکنند.
توی مطالب بعدی با عکس سبزیهای اینجا رو معرفی می کنم.