مطمئنن برای هر کسی پیش اومده که به عروسی دعوت بشه یا بخواد به مناسبتی هدیه ای بده و مونده باشه که حالا چی بگیره. اما از اونجا که خیلی چیزا توی ژاپن تعریف شده و حالت کلیشه ای داره (انگاری یه نفر قبلا اینها رو برای همه تعریف کرده)، در این مورد هم یعنی کادو دادن مجبور نیستی که کلی با خودت کلنجار بری که چی بگیرم و چی ببرم که طرف خوشش بیاد. برای موارد زیر توی ژاپن رسمه که بیشتر پول می دند تا چیزای دیگه:

هدیه عروسی (ککون ایی وای)،

موفقیت در امتحانات ورودی دانشگاه (نیو گاکو ایی وای)،

فارغ التحصیلی (سوگیو ایی وای) و

برای عرض تسلیت وهمدردی با صاحب متوفی (اکووتن).

اما برای تولد نوزاد (شیوسان ایی وای) معمولا لباس نوزاد و اسباب بازی، برای روز های پدر و مادر معمولا" لباس و برای روزهای ولنتاین و سفید شکلات مرسوم هست.

علاوه بر این در ماه های جولای و دسامبر دانشجویان یا کارمند هایی که قبلا با استاد یا رئیسی کار می کردند به عنوان قدرشناسی خوراکی می برند که خیلی بسته بندی های قشنگی دارند و معمولا شامل میوه، نوشیدنی، چای سبز، قهوه، حوله، صابون و....

اما قسمت جالبتر قضیه بر می گرده به پرداخت پول. توی همه فروشگاهها پاکت هایی به این منظور وجود داره که براساس رنگ و شکل اونها موارد استقاده متفاوتی دارند. در واقع پاکت های هر مراسم دارای تزیینات خاص خودشونند. پاکت های عروسی، تبریک موفقیت و فارغ التحصیلی روبانهای قرمزو سفید یا طلایی و نقره ای یا ترکیبی از اینها رو دارند. با این تفاوت که روبانهای پاکت عروسی انتهاشون قطع شده به این عقیده که هر آدمی فقط یکبار ازدواج میکنه و با امید اینکه هیچ وقت به جدایی ختم نشه و گره اش (گره ملوانی) هم خیلی محکمه و تقریبا نمیشه به راحتی بازش کرد.در صورتی که اون یکی پاکت گره روبانش گره معمولیه و با کشیدن انتهای یکی از روبانها باز می شه.

و پاکت های عرض تسلیت و همدردی گره ش مثل گره ایه که پاکت پول عروسی داره ولی رنگ روبانهاش سیاه و سفید یا بنفشه.

از اینها جالبتر نوع و کیفیت پاکتها نشون دهنده مقدار پول داخل اونها هم هست. یعنی در اصل روی جلد پاکتها توی فروشگاه نوشته چقدر پول مناسب این نوع پاکت هست که از چند هزار ین شروع می شه و بسته به وضعیت مالی شخص و میزان نزدیکی به شخص تعیین می شه. مثلا گاهی رئیس محل کار عروس یا داماد مبلغی بیش از 200هزار ین می پردازند.

البته بعضی نزدیکان به عنوان هدیه عروسی لوازم خونه هم می برند اما پول خیلی رسمی تره.

این رو هم باید اضافه کنم که مراسم عروسی و عزا از مراسم فوق العاده پرهزینه در ژاپن هستند و رفته رقته مردم تلاش می کنند تا مختصر برگزار کنند.

یه بار از یکی از دوستان خارجی شنیدم که از پاکتهای فوق به عنوان پاکتهای کارت پستال و تبریک (البته بدون پول) استفاده کرده بود که با تعجب ژاپنیها در مورد پذیرش پاکتها مواجه شده بود آخه اونا فکر کرده بودند که داخل پاکتها پوله .

دیروز که داشتم تلویزیون ژاپن رو نگاه می کردم توی اخبار می گفت که خرابی آسانسور باعث کشته شدن یه نفر شده و مسئول شرکت سازنده آسانسور مربوطه رو نشون می داد که برای عذرخواهی رفته بود و قول داد که امنیت آسانسورهای شرکتش رو تضمین کنه و ....

امروز از یکی از بچه های ژاپنی در مورد اون پرسیدم در جواب گفت دیگه آسانسور توی ژاپن امنیت نداره و بهتره از پله برای رفت و آمد استفاده کنیم. حالا از همه جالبتر عصر که به خونه بر می گشتم، دیدم یکی از ساکنین آپارتمان (که حدودا" 45 سالشه) جلو در آسانسور ایستاده و داره درهای آسانسور رو تکون میده. من رو که دید رفت داخل آسانسور و تا زمانی که بالا برسیم چند بار در آسانسور رو فشار داد. زمانی هم که بالا رسیدیم پس از این که کامل این طرف و اون طرف رو نگاه کرد از آسانسور پیاده شد.

جالبه که بدونید آسانسور اکثر آپارتمانهای ژاپن به صورت دوره ای، هر یکی- دو ماه یکبار، سرویس می شند. راستی راستی هم بی دلیل سطح کنترل کیفیت توی ژاپن ارتقا پیدا نکرده.

یکی از دوستان ایرانی که مدت 10 سالیه ژاپن زندگی می کنه و از ژاپن خوشش نمی آد چند وقت پیش می گفت من هر جای دنیا که برم فقط و فقط دلم برای "اومه باشی" ژاپن تنگ می شه و نه چیز دیگه ای.

اومه باشی میوه درخت اومه هست که شور انداخته شده. اومه یا همون زردآلوی ژاپنی درختی هست خیلی شبیه زردآلوی خودمون با گلهای سفید، زرد و صورتی که خیلی زودتر از ساکورا باز می شند و و درخت غرق گل توی اون موقع بسیار محسور کننده هست. مزه میوه ش با زردآلو ایران خیلی تفاوت داره.

از میوه نیمه رسیده اش که سبز و ترشه برای تهیه اومه باشی استفاده می کنند. روش سنتی تهیه اش هم به این صورته که اومه ها رو میذارند کمی خشک می شه و بعد از فشرده کردن با نمک مخلوط کرده داخل ظرفهای مخصوص نگهداری می کنند. این روش کمی دردسر داره و علاوه بر این آلودگی قارچی هم در بسیاری از موارد پیش میاد .

اخیرا" اومه باشی با استفاده از سرکه و شکر(البته از نوع کریستال که خیلی شبیه نبات خودمون هست) تهیه می شه. به ازای هر یک کیلو میوه تازه اومه، یک کیلو شکر و 1.8 لیتر سرکه استفاده می کنند. برای اینکه ترشی درست شده خوب جا بیفته حداقل چند ماه لازمه. خود ژاپنی ها بعد از 6 ماه مصرف می کنند. معمولا" رنگ اومه باشی تهیه شده قرمز خوشرنگه که ازش برای تزیین غذاها استفاده می کنند و جالبه که میگند اگه یه دونه اومه باشی وسط برنج باشه میشه مثل پرچم ژاپنه.

مزه اومه باشی ترش و شوره و اینطور که خودشون میگند خیلی خاصیت داره.

اولین باری که برای دیدن یه کستل (Castle) ژاپنی رفتیم، کستل شهر "کوموموتو" بود.(البته بهتره بگم قلعه) از دیدن قلعه خیلی خیلی تعجب کردم. آخه همه جا می گفتند که این قلعه قدمتی بیش از 400 سال داره ولی دیدیم که به نظر نوساز میاد. تازه داخلش هم آسانسور داشت. بعد که پرسیدیم گفتند که در گذشته اینجا کستلی به همین شکل وجود داشته و در جنگهای بین خانهای ژاپنی سوخته و از بین رفته. این قلعه با توجه به اطلاعات موجود روی بقایای قلعه قدیمی ساخته شده (البته برای جذب توریست و گردشگر محلی). خیلی برام جالب بود. یاد جوک ساختن آثار باستانی افتادم.

گذشته از اینکه خیلی از قلعه های دیگه ژاپنی به همین صورت دوباره بازسازی شدند، اما قلعه های ژاپنی زیبایی خاصی دارند که به یکبار دیدنش می ارزه. اکثر اونها رو بلندی تپه کوچکی ساخته شدند که چند دیواره محکم و خندق پر از آب اطراف اونها ساخته شده تا افراد داخل قلعه رو از حملات گروهای دیگه محافظت کنه.

چند هفته پیش که "اوساکا" رفته بودیم رفتیم و قلعه اونجا یا "اوساکا- جو" رو هم دیدیم. خیلی زیباتر بود. به خصوص فضای اطراف اون که به صورت پارک بزرگی در شهر اوساکا در اومده و جالبتر اینکه هفته های گذشته حالتی شبیه به نمایشگاه گل و گیاه داشت. گلها و گیاهان داخل محوطه قلعه زیبایی اونجا رو دوچندان کرده بود.