اینکه کارهای عمرانی در هر جای دنیا مورد نیازه شکی نیست و ساخت و سازها هم برای افزایش رفاه افراد جامعه صورت می گیره. اما مساله مهمتر اینه که این ساخت و سازی که داره انجام می شه آیا ارزش خرابی ایجاد کرده رو داره ویا نه؟
خبر قطع تعداد زیادی درخت در پارک جنگلی لویزان در اطراف تهران و پافشاری بر قطع 2000 اصله درخت دیگر با توجه به کمبود فضای سبز شهرتهران و هزینه سنگین پرورش چنین درختانی عاقل بودن مسئولان مربوطه را زیر سئوال می برد. بزرگ شدن یک درخت رو با بزرگ شدن یک بچه مقایسه کنید. هر دو برای بزرگ شدن نیاز به مراقبت و تامین نیازهاشون دارند.
این ژاپنیهایی رو که ما دیدیم با اینحال که تمام شرایط آب و هوایی مورد نیاز برای پرورش و رشد و نمو درختان رو دارند و فضای سبز کافی و مطلوب توی اکثر شهرهاشون وجود داره باز در صورت مانع بودن درختی اون رو جابجا می کنند و قطع کردن اون شاید به این راحتی به ذهنشون نرسه. قطع کردن درخت برای از بین بردن مانع فیزیکی اون راحت ترین و بدون دردسرترین راه حلی است که به ذهن یک کارگر نجاری می رسه. بهانه کردن نوع درخت (کاج) برای قطع کردن اونها هم از بهانه های بدون بررسی کارشناسانه است.
برای خیلی از دوستانی که ایران زندگی می کنند و یا در کشورهایی زندگی می کنند که با دریا فاصله دارند غذاهایی دریایی زیاد اهمیت نداره و بیشتر جنبه تفننی اون اهمیت داره. اما توی کشورهایی مثل ژاپن که جمعیت زیاد و زمین کمی دارند استفاده از منابع غنی دریایی از اهمیت ویژه ای برخورداره. ژاپنیها در جیره غذایی روزانه شون مثالهای فراوانی از این غذاهای دریایی دارند. در این بین علفهای دریایی جای ویژه ای دارند.
"نوری" نوعی علف دریاییه که در کشورهای ژاپن، کره و چین زیاد مصرف می شه. قبلا" که مصرف خیلی زیادی نداشته فقط از سطح دریا حمع آوری می شده اما امروزه به خاطر مصرف زیاد اون در مناطق کم عمق دریا کشت می شه. گیاهچه های این گیاه دریایی رو در محلهایی از دریا که توریهای خاصی قرار دادند رها می کنند و این علفهای دریایی به اونها چسبیده و رشد می کنند. دوره کاشت بذر تا برداشت اولین محصول 45 روز طول می کشه و هر گیاه قابلیت چنیدن بار برداشت رو داره. کارهای کاشت و برداشت با قایق انجام می شه.
دریای "آری آکه" در جزیره کیوشو - ژاپن، بین استانهای "ساگا" و "ناکازاکی"، به علت عمق خیلی کم آب محل مناسبی برای پرورش این علف دریایی است. عمق آب این دریا به حدی است که در بعضی مواقع در زمان جزر زمین گلی کف دریا برای کیلومترها دیده می شه.
محصول برداشت شده رو معمولا" پس از پختن اولیه و خشک کردن به صورت لایه های نازک کاغذی مانند که رنگ سبز تیره ای دارند در میآرند. بیشترین مصرف نوری در ژاپن برای پیچیدن برنج است. البته نوع خرد شده و یا شکلهای دیگه اون هم توی بسیاری از غذاهای ژاپنی رد پایی داره.