آگار پلیمری (از کربوهیدرات) است که از نوعی جلبک دریایی تهیه می شه. شاید در مورد مصرف اون در کارهای تحقیقاتی میکروبیولوژی و بیوتکنولوژی زیاد اطلاع داشته باشید. برای نمونه در کارهای کشت بافت گیاهی، عامل جامد کننده محیط کشت، و در کارهای ژنتیکی برای جدا کردن قطعات بزرگ "دی ان آ" توسط الکتروفورز از نوع خالص تر اون یعنی" آگاروز" استفاده می شه.

اما مصرف جالب تر اون به عنوان ماده غذایی است. در ژاپن از جلبکهایی که آگار از اونها استخراج می شه و یا از آگار استخراج شده که "کان تن" نامیده می شه برای تهیه ژله، جامد کردن بعضی مواد آبکی و غلیظ کردن سوپ استفاده می کنند. مثل ژله آب انگور، طالبی و حتی بعضی موقع ها ژله چای سبز و مواد دیگه. یکی از دسرهای خیلی معروف ژاپنی "آن میتسو" از قطعات مکعبی آگار به همراه میوه خرد شده و یکسری مواد دیگه درست می شه. مقدار مصرف این ماده برای جامد کردن یک لیتر از آب میوه در حدود 7 تا 10 گرم است. البته در صورت استفاده از جلبک خشک شده مقدار بیشتری باید استفاده بشه.