کارتون "اکی یو سان" یکی ازکارتونهای مورد علاقه دوران کودکی ام بود. اگه یادتون باشه این کارتون دانش آموزان یک معبد رو در کنار استادشون نشون می داد که درسهای زندگی رو یاد می گرفتند. یکی از قسمتهای اون کارتون در مورد خوردن ترب و برگ اون بود که "اکی یو سان" هنگام شستن تربها چند برگ ترب رو به آب داد و استادش اونو تنبیه کرد.

این مقدمه طولانی رو نوشتنم تا بگم ژاپنیها خیلی به ترب یا "دایکون" علاقه دارند و هم به صورت پخته و هم به صورت خام اونها رو مصرف می کنند. نوعی که اینجا به طور معمول استفاده می شه شکل کشیده ای داره و پوستش سفید رنگه ( دایکون به ژاپنی یعنی ریشه کشیده). البته توی فروشگاهها انواع گرد ترب هم دیده می شه که توی بعضی نواحی خاص ژاپن پرورش داده می شند. از نظر مزه خیلی شبیه ترب سیاه خودمونه اما سریعتر پلاسیده می شند. به همین دلیل توی مناطقی که زیاد کشت می شند زیادی اونها رو خشک می کنند و در فصلهای دیگه استفاده می کنند(قسمتی از عکس بالا دایکونهایی رو نشون میده که برای خشک کردن آویزان شدند).

توی همه غذاهای ژاپنی رد پایی ازش دیده می شه مخصوصا" توی سوپها و انواع "اودون" وعلاوه بر این به صورت رنده شده کنار"سوشی" و مواد غذایی سرخ شده مثل ماهی و میگو هم گذاشته می شه.