من فکر می کنم همه ما ایرانیها میوه موز رو می شناسیم و با بعضی از روشهای خوردنش هم آگاهیم. اما جالبه بگم که موز یکی از محصولاتیه که میزان تولید بالایی داره. تقریبا 88 میلیون تن که شامل انواع موزها می شه و بیشتر هم توی مناطق گرمسیر دنیا کشت و کار می شه. اما ...
جالبتر اینکه بگم در دنیا دو نوع موز وجود داره که به نامهای "بانانا= موز دسری" و "پلانتین= موز نشاسته ای" شناخته می شند. بانانا همان میوه ایه که ما به صورت تازه مصرف می کنیم و شیرین و نرمه به خاطر اینکه قندهای شیرین (گلوکز و فروکتوز) بالایی داره. خوشه های این میوه به صورت سبز از روی درخت چیده میشه و طی جابجایی که چند روز طول می کشه می رسه.
اما نوع پلانتین، میزان نشاسته بالایی داره که اغلب به صورت سرخ کرده مصرف می شه. به قولی نقش سیب زمینی را در مناطق گرمسیر ایفا میکنه. حدود یک-سوم تولید جهانی موز را تشکیل می ده. معمولا" طول این نمونه بلندتر از موز تازه خوری، سفت و سبز رنگه. جدا کردن پوست اون هم به راحتی موزهای معمولی نیست.
من زیاد اسم "پلانتین" رو در کتابها دیده بودم اما توی ایران ندیده بودم. روزهای اولی که به ژاپن اومده بودیم این نوع موز را از فروشگاه جاسکو خریدیم (فکر کنم از فیلیپین وارد ژاپن شده بود) و به صورت چیپس توی روغن سرخ کردیم و خوردیم. خیلی جالب و خوشمزه بود. البته به تردی چیپس سیب زمینی نبود. توی کشورهای گرمسیری که این میوه را پرورش می دند این میوه به روشهای مختلف پخته و سرو می شه.
چیپس پلانتین را هم توی بسیاری از فروشگاههای اینجا دیدم.